สองร้อยสิบห้า

มุมมองของเจมส์

ผมบอกตัวเองว่าแค่เดินผ่านไปเฉยๆ อย่างน้อยมันก็เริ่มต้นแบบนั้น เป็นข้ออ้างที่ไม่มีพิษมีภัย ความจริงก็คือ ผมวนเวียนอยู่รอบสตูดิโอของเธอมาตลอดตั้งแต่ที่มันสร้างเสร็จ ตั้งแต่วันที่เธอดูสดใสเจิดจ้าราวกับพระอาทิตย์บ้าๆ นั่นตอนที่ก้าวเข้าไปข้างในเป็นครั้งแรก ผมเคยเห็นรอยยิ้มของเธอมาก่อน—รอย...